IV NIEDZIELA WIELKIEGO POSTU. Komentarz do J 9, 1-41

Szczegóły

Utworzono: niedziela, 26, marzec 2017 08:32

Pomimo tego, że żyjemy w świecie obrazów i każdego dnia dociera do nas mnóstwo doznań wzrokowych, nasze widzenie i postrzeganie rzeczywistości jest coraz bardziej zaburzone. Przelatujemy wzrokiem po obrazach, tekstach i ... po ludzkich twarzach. Trudno jest też zatrzymać się i nie chłonąć więcej. Na pewno każdy z nas ma doświadczenie tego, jak trudno jest wyłączyć komputer czy telewizor. Ile też razy spieramy się o nasz punkt widzenia, wydaje się nam, że to my wiemy lepiej albo dajemy sobie prawo do pouczania i ustawiania innych. Mówimy więc - widzimy! Gdyby ktoś nam powiedział, że byłoby lepiej dla nas gdybyśmy byli niewidomi, to prawdopodobnie oburzylibyśmy się z tego powodu. Jednak tylko niewidomy może czekać na światło, na łaskę uzdrowienia swojego wzroku. Mówię: widzę, więc niczego mi nie trzeba. Nie zdaję sobie sprawy, że moja sytuacja jest gorsza, ponieważ moje "widzenie" utrzymuje mnie w grzechu i niedostrzeganiu wielkich spraw Bożych. Dzisiaj odkryła się przede mną prawda o Chrystusie, światłości świata, największej SPRAWIE jaka toczy się w dziejach ludzkości. I o tym, że tylko On może skorygować moje patrzenie w bardzo prosty, można powiedzieć banalny sposób, jak błoto z ziemi i śliny, i jeszcze prostsze polecenie: idź i obmyj się. Panie Jezu naucz mnie zauważać proste sprawy, reagować na proste słowa, zatrzymywać się, czekać i czasem nie chcieć widzieć więcej.

Dorota

III NIEDZIELA WIELKIEGO POSTU. Komentarz do J 4, 5-42

Szczegóły

Utworzono: niedziela, 19, marzec 2017 21:30

Rozmowa. Trudna rozmowa. Mało - trudna rozmowa na mój własny temat! Boimy się tego jak ognia i dlatego rozmawiamy o sprawach nieistotnych: pogoda, choroby, polityka, narzekanie na całokształt. Jeśli ktoś zapyta o mnie, to odpowiadam, że OK, fajnie, obleci, papa, będziemy w kontakcie...

A dzisiaj Jezus czeka na mnie przy studni. Chce rozmawiać za mną, o moim życiu, a studnia jest symbolem tego, żeby spojrzeć na to życie nie powierzchownie, tylko trochę głębiej. Tam jak w studni, może być mroczno, zimno i doprawdy nieprzyjemnie.

Jezus też dzisiaj o coś prosi : Daj mi pić! Sięgnij głęboko, zaczerpnij czystej wody prawdy o sobie i poproś o dar Boży. "O, gdybyś znała dar Boży i wiedziała, kim jest Ten, kto ci mówi: daj Mi się napić..." Ten sam Chrystus przychodzi do mnie każdego dnia w Eucharystii. Przechodzi obok mnie w drugim człowieku. Czy Go rozpoznaję? Czy zdaję sobie sprawę z nieskończonej wartości tego Daru, który czeka na mnie w sakramentach Kościoła? Ale jeśli odpowiem na te pytania twierdząco, to co dalej? Czy tak jak Samarytanka dam świadectwo o Jezusie w codziennym życiu? Zrezygnuję z ciągłego pośpiechu? Pustosłowia? Przystanę z drugim człowiekiem przy studni? Spojrzymy razem wgłąb? Zobaczymy nasze twarze odbite w wodzie? Pojawi się między naszymi twarz Chrystusa?

Dorota

II NIEDZIELA WIELKIEGO POSTU. Komentarz do Mt 17, 1-9

Szczegóły

Utworzono: niedziela, 12, marzec 2017 12:04

Góry to ulubione miejsce spotkań człowieka z Bogiem i to nie tylko postaci z kart Biblii. Od razu przypomniała mi się, bardzo poczytna za czasów mojej młodości, książka ks. R. Rogowskiego "Mistyka gór". Wydaje się, że Bóg upodobał sobie wyżyny, jako ważne miejsca spotkania. Dlatego też przy Jezusie pojawiają się Eliasz i Mojżesz. Oni przecież też mieli swoje spotkania na szczycie! Te spotkania nie uwolniły ich od słabości, lęku, utrapień, ale pokazały nowe horyzonty, nowe możliwości. Przekonały ich o własnej małości i o tym, że są narzędziami w ręku Boga. Co apostołowie zyskali ze spotkania z Jezusem na górze? Nie okazali się przecież potem ani wierni, ani odważni... Jednak przekonanie o tym, że Bóg miłuje swojego Syna, Jezusa, a ich miłuje w Nim, pozwoliła im wrócić na wyżyny i zobaczyć świat potrzebujący Chrystusowego zbawienia. Przekonała ich o własnej małości i o tym, że są narzędziami w ręku Boga. Mogę się też o tym przekonać pozwalając Jezusowi zabrać się na górę, o krok wyżej niż poprawność, o krok dalej niż standard.

Dorota

I NIEDZIELA WIELKIEGO POSTU. Komentarz do Mt 4, 1-11

Szczegóły

Utworzono: niedziela, 05, marzec 2017 15:18

Determinacja złego ducha jest taka, że porywa się na Tego, którego nie jest w stanie zwieść żadną pokusą. Skoro jednak próbuje dosięgnąć Jezusa, to co w takim razie może zrobić ze mną? Nie wolno nam nigdy zapominać o trwającej walce duchowej. Przeciwnik jest inteligentny, przebiegły, przystosowuje swój atak do naszych słabości, aktualnego stanu, podsuwa pomysły i wizje skrojone wręcz do naszych potrzeb i wyobrażeń. Przecież możesz więcej… To ci się należy… Chcesz tego…

Wydawać się może, że człowiek w takim starciu nie ma żadnych szans. Tak, dopóki nie skorzysta z mocy Bożego słowa. To najlepsze zabezpieczenie przed potęgą szatana – zanurzenie w słowie Bożym i posłuszeństwo wobec tego słowa, czyli realizacja, podjęcie tego, co z tego słowa wynika. Jezus nie tylko pokonał złego ducha mocą Bożego słowa, On je wypełnił, posłuszny woli Ojca i to ustanawia Jego i nasze ostateczne zwycięstwo. Zaproszenie Jezusa do mojego życia, i życie Jego słowem, to nie jest tylko potrzeba mojego serca, to konieczność!