Historia parafii

W roku 1891 powstał we Wrocławiu przy Gabitzstrasse (ul. Gajowicka – jej fragment przemianowano później na Wincentego Stysia) Instytut św. Karola Boromeusza. Siostry Boromeuszki z Trzebnicy założyły w nim Szkołę Gospodarstwa Domowego dla dziewcząt. Następnie wybudowały kaplicę, poświęconą pod wezwaniem św. Karola Boromeusza dnia 3 listopada 1892r., mogącą pomieścić około 1000 osób. Gromadzących się tu wiernych prowadził duszpasterz – kurator z parafii Najświętszej Marii Panny na Piasku. W latach 1911 – 1915 przy ul. Kruczej wybudowano kościół parafialny pw. św. Karola Boromeusza.

Do duszpasterskiej pracy przy kaplicy zostali zaproszeni Ojcowie Jezuici. Dnia 28 grudnia 1916r. rozpoczęli swoją działalność. W lipcu 1929r. Jezuici przebudowali kaplicę powiększając ją. W dniu 22 grudnia 1929r. została ona poświęcona jako nowy kościół pw. Św. Ignacego Loyoli.

Oprócz posługi liturgicznej Jezuici podjęli się także pracy z młodzieżą – powstała wówczas słynna Wspólnota Młodzieżowa przy kościele św. Ignacego (w skrócie IG), gromadząca dziewczęta i chłopców z całego Wrocławia. Księża Jezuici zajęli się także konwertytami, głosili rekolekcje parafialne we Wrocławiu i okolicy.

16 kwietnia 1941r. ks. kard. Adolf Bertram ustanowił przy kościele św. Ignacego kurację /rektorat/ zależną od parafii św. Karola Boromeusza przy ul. Kruczej, a następnie – 1 stycznia 1943r. – erygował nową parafię pw. św. Ignacego Loyoli. Parafia liczyła wówczas około 3 500 wiernych.

Mimo ciężkich walk w roku 1945 na południu Wrocławia, kościół św. Ignacego ocalał, choć bardzo ucierpiał. Dzięki Opatrzności Bożej, kościół nie został wypalony jak domy sąsiednie, ani też nie wybuchł pocisk, który utkwił w ścianie kościoła. Zerwany dach kościoła, zawalone sklepienie szybko naprawiono, wnętrze odgruzowano, okna, drzwi wstawiono i już 5 sierpnia 1945r., w zewnętrzną uroczystość św. Ignacego, odprawiono pierwsze nabożeństwo odpustowe w kościele, zaś w dniu 22 listopada 1945r. ks. Karol Milik – administrator apostolski – przekazał kościół i parafię św. Ignacego Loyoli Jezuitom z Krakowa.

Kościół i dom zakonny mimo częstych remontów były w bardzo złym stanie technicznym i wymagały całkowitej przebudowy. Po wielu staraniach dnia 20 marca 1980r. otrzymano odpowiednie zezwolenia władz państwowych i przystąpiono do przebudowy. Zaprojektowanie całości nowego zespołu sakralnego powierzono arch. Zenonowi Nasterskiemu. Kierownikiem budowy był inż. Stanisław Pezowicz.

W latach 1980 – 82 wybudowano nowy dom zakonny, w którym zamieszkali Jezuici. Jeden segment nowego domu udostępniono Siostrom Felicjankom zaangażowanym w parafii. W 1983 r. postawiono zastępczy kościół (wiata konstrukcji stalowej o powierzchni 600 m2) dla odprawiania w nim Mszy św. i nabożeństw. Następnie przystąpiono do rozbiórek oficyny, starego domu księży Jezuitów i kościoła.

Z dniem 1 lipca 1983r. na miejscu starego kościoła rozpoczęto budowę nowej świątyni. Już 3 czerwca 1984r. abp Henryk Gulbinowicz wmurował kamień węgielny, poświęcony przez Jana Pawła II na Partynicach we Wrocławiu 21 czerwca 1983r., podczas II pielgrzymki Ojca Świętego do ojczyzny.

Podczas Pasterki w 1986 roku nowa świątynia została poświęcona przez ks. prowincjała Jezuitów Bogusława Steczka, a następnie w dniu 24 maja 1987r. konsekrował ją ks. kard. Henryk Gulbinowicz, metropolita wrocławski.

Wystrój wnętrza również zaprojektowany przez arch. Zenona Nasterskiego współgra z architekturą zewnętrzną całego zespołu sakralnego. Zaprojektowania witraży podjął się Konstanty Łyskowski, a wykonały je W.Z. Inco. Pancerne tabernakulum wykonał w roku 1986 w Krakowie S. Niemiec. Krzyż z wizerunkiem Chrystusa wyrzeźbił w drewnie w 1987 roku Mieczysław Bogaczyk z Nowego Sącza. Organy wykonała firma Józefa Cynara z Wrocławia w roku 1979. Drogę Krzyżową wyrzeźbił w drewnie lipowym w roku 1997 August Pogwizd z Nowego Sącza.

Obraz Matki Bożej, sprowadzony z Rzymu do Starej Wsi w 1836 roku jest kopią obrazu Matki Bożej Salus Populi Romani z rzymskiej bazyliki Santa Maria Maggiore, namalowaną na przełomie XVIII/XIX wieku. Intronizacja Obrazu Matki Bożej odbyła się w dniu 9 października 1988r. Salus Populi Romani – u nas czczona jako NMP Wspomożycielka Wiernych, obchodzi swe święto 24 maja, na podziękowanie za opiekę nad Kościołem i naszą parafią.

Na miejscu dawnego domu katechetycznego wybudowano w latach 1987 – 89 edukacyjne centrum dla młodzieży – Dom Spotkań im. Angelusa Silesiusa.

Aktualna liczba parafian na 31/12/2023 wynosi 6803 osoby.

Oto lista Ojców Jezuitów, pełniących w latach 1945-2004 obowiązki proboszczów parafii św. Ignacego Loyoli we Wrocławiu:

• Walenty Prokulski SJ (1945-1947)
• Tadeusz Magoczy SJ (1947-1951)
• Marian Tomaszek SJ (1951-1957)
• Mieczysław Oleksy SJ (1957-1963)
• Eugeniusz Łukasik SJ (1963-1964)
• Józef Obacz SJ (1964-1965)
• Celestyn Szawan SJ (1965-1977)
• Stanisław Kiełb SJ (1977-1989)
• Stanisław Owoc SJ (1989-1992)
• Ryszard Podyma SJ (1992-1995)
• Antoni Mencel SJ (1995-2004)
• Kazimierz Ptaszkowski SJ (2004-2010)
• Paweł Pasierbek SJ (2010-2016)
• Józef Birecki SJ (2016-2022)
• Jacek Drabik SJ (2022- )

Archiwalne zdjęcia naszej Świątyni zostały zaczerpnięte ze strony www.wroclaw.hydral.com.pl